Czytania na styczeń 2023r.

[ZIBI]

01 stycznia 2023

Niedziela

Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi

PIERWSZE CZYTANIE (Lb 6, 22-27)

Błogosławieństwo Boże

Czytanie z Księgi Liczb.

Pan mówił do Mojżesza tymi słowami: «Powiedz Aaronowi i jego synom: Tak oto macie błogosławić Izraelitom. Powiecie im: „Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie oblicze swoje i niech cię obdarzy pokojem”.
Tak będą wzywać imienia mojego nad Izraelitami, a Ja im będę błogosławił».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 67, 2-3. 5 i 8.)

Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.

Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi, *
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.


DRUGIE CZYTANIE (Ga 4, 4-7)

Bóg zesłał swojego Syna zrodzonego z niewiasty

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów.

Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał Syna swego, zrodzonego z Niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, byśmy mogli otrzymać przybrane synostwo.
Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg zesłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!». A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Hbr 1, 1-2a)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 2, 16-21)

Nadano Mu imię Jezus

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza.

Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, zdumieli się tym, co im pasterze opowiedzieli.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to zostało przedtem powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.

Oto słowo Pańskie.



Jezus jest potomkiem króla Dawida. Został on powołany od owiec, prosto z pola. Bóg go wybrał, mimo że był najmłodszym spośród synów Jessego. Był on dobrym królem – pasterzem swego ludu, choć nie ustrzegł się upadku. Nawrócił się jednak i już na zawsze pozostanie wielki. Jezus też jest pasterzem, ale nieporównywalnie większym – Bożym Synem, Królem królów. Urodził się nie wśród możnych w Jerozolimie, lecz w ubogim Betlejem; wybrał nie pałac królewski, a stajnię dla zwierząt. Jego pierwszymi gośćmi nie były elity, lecz pogardzani przez wszystkich i uważani za grzeszników pasterze. Co to dla nas oznacza? Co oznaczają te zadziwiające, po ludzku sądząc – nierozumne – Boże wybory? Jezus wie, że nasze serca częściej przypominają brudną stajnię niż czysty pałac. Jego przyjście na świat możemy odczytać jako wyraz nie tylko uniżenia, ale przede wszystkim miłości. Nie zwalnia to nas z obowiązku przygotowania się na Jego przyjście, a raczej uświadamia nam, że o własnych siłach nigdy nie będziemy w stanie stać się świętymi. Pasterze z Betlejem pozostali pasterzami, lecz w ich sercach dokonał się cud przemiany.

Panie Jezu, pasterze wrócili do swych domów radośni i przemienieni. Takiej przemiany pragniesz dokonać także we mnie. Chcę Ci na to pozwolić. Przyjdź do mego serca. Amen.

[ZIBI]

02 stycznia 2023

Poniedziałek

Wspomnienie św. Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 2, 22-28)

Jezus jest Mesjaszem

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.

Najmilsi:
Któż jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Mesjaszem? Ten właśnie jest antychrystem, kto nie uznaje Ojca i Syna. Ktokolwiek nie uznaje Syna, nie ma też i Ojca, kto zaś uznaje Syna, ten ma i Ojca.
Wy zaś zachowujecie w sobie to, co słyszeliście od początku. Jeżeli będzie trwało w was to, co słyszeliście od początku, to i wy będziecie trwać w Synu i w Ojcu. A obietnicą tą, daną przez Niego samego, jest życie wieczne. To wszystko napisałem wam o tych, którzy wprowadzają was w błąd.
Co do was, to namaszczenie, które otrzymaliście od Niego, trwa w was i nie potrzebujecie pouczenia od nikogo, ponieważ Jego namaszczenie poucza was o wszystkim. Ono jest prawdziwe i nie jest kłamstwem. Toteż trwajcie w Nim tak, jak was nauczył.
Teraz właśnie trwajcie w Nim, dzieci, abyśmy, gdy się zjawi, mieli ufność i w dniu Jego przyjścia nie doznali wstydu.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98, 1bcde. 2-3b. 3c-4)

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie, i grajcie.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 1, 1-2a)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 1, 19-28)

Świadectwo Jana Chrzciciela o Chrystusie

Słowa Ewangelii według Świętego Jana.

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś?», on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».
Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?». Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?». Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?».
Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz».
A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?».
Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».
Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Oto słowo Pańskie.



Przez najbliższe trzy dni będziemy medytowali fragmenty Ewangelii, które opowiadają o Janie Chrzcicielu. Dzisiaj pierwszy z nich. Jest w tym tekście jakaś moc, która przynagla nas, aby zastanowić się nad sobą, wypowiedzieć zdanie, tak jak Jan Chrzciciel, które określałoby nas dzisiaj. Zapytajmy siebie: Kim jesteśmy? Każdy z nas ma takiego faryzeusza czy lewitę, który przychodzi od czasu do czasu i pyta: „Kim jesteś? Jaka jest twoja prawdziwa tożsamość?”. Kim są ci faryzeusze i lewici? To konkretne sytuacje, codzienne wybory, gdy łamiemy przykazania. Czy jesteśmy jeszcze chrześcijanami, czy spoganieliśmy do końca? Dobrze mieć takich faryzeuszów i lewitów, którzy przychodzą w chwili refleksji, aby zapytać: „Kim dziś jesteś?”. Wtedy tylko pokora może nas uratować. Pokora i prawda. Prorok znad Jordanu nie udawał. Był sobą.

Panie Jezu, Ty znasz moje imiona. Jest ich tak wiele: celnik, prostytutka, poganin, grzesznik… Ale noszę też imię chrześcijanin. Wypowiedz nade mną, proszę, to imię, bym je usłyszał mocno i wyraźnie właśnie dziś. Amen.

[ZIBI]

03 stycznia 2023

Wtorek

Wspomnienie Najświętszego Imienia Jezusa

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 2, 29 – 3, 6)

Chrystus objawił się po to, aby zgładzić grzechy

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.

Najmilsi:
Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego.
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty. Każdy, kto grzeszy, dopuszcza się bezprawia, ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy, w Nim zaś nie ma grzechu. Ktokolwiek trwa w Nim, nie grzeszy, żaden zaś z tych, którzy grzeszą, nie widział Go ani Go nie poznał.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98, 1bcde. 3c-4. 5-6)

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie, i grajcie.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 1, 14a. 12a)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 1, 29-34)

Chrystus jest Barankiem, który gładzi grzechy świata

Słowa Ewangelii według Świętego Jana.

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».
Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”.
Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

Oto słowo Pańskie.



Imię Jezus – Jehoszua znaczy ‘Bóg zbawia’. Czy tak postrzegamy Baranka Bożego? Czy jest On dla nas Bogiem zbawiającym i samym zbawieniem? Spójrzmy na Jana Chrzciciela. Skąd miał w sobie tak wielkie poczucie misji? Dlaczego z taką pewnością wskazywał Jezusa jako Syna Bożego? Bo był naocznym świadkiem Bożego działania w swoim życiu – słuchał i patrzył. Nie był jedynie przekazicielem tradycji przejętej od przodków. Aby odkryć w sobie chrześcijanina, aby wyznać, że Jezus jest Panem i Zbawcą, trzeba Go usłyszeć i zobaczyć. Nie musimy prosić o doświadczenia mistyczne. Spróbujmy zacząć od codziennej praktyki zasłuchania się w słowo Boże i życia nim, od adoracji Najświętszego Sakramentu tak często, jak nam na to pozwalają inne obowiązki. Świadkiem nikt się nie rodzi, świadkiem się stajemy.

Baranku Boży, Synu Boży, jak cudowne jest Twoje Najświętsze Imię, jak piękne jest moje powołanie zawarte w moim imieniu. Jestem Twój, bo jestem chrześcijaninem. Amen.

[ZIBI]

04 stycznia 2023

Środa

Dzień powszedni - Środa - I Tydzień po Narodzeniu Pańskim

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 3, 7-10)

Chrześcijanin nie może grzeszyć, bo narodził się z Boga

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.

Dzieci, nie dajcie się zwodzić nikomu; ten, kto postępuje sprawiedliwie, jest sprawiedliwy, tak jak On jest sprawiedliwy. Kto grzeszy, jest dzieckiem diabła, ponieważ diabeł trwa w grzechu od początku. Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła.
Ktokolwiek narodził się z Boga, nie grzeszy, gdyż trwa w nim nasienie Boże; taki nie może grzeszyć, bo się narodził z Boga. Dzięki temu można rozpoznać dzieci Boga i dzieci diabła: kto postępuje niesprawiedliwie, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98, 1bcde. 7-8. 9)

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Niech szumi morze i wszystko, co w nim żyje, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
krąg ziemi i jego mieszkańcy.
Rzeki niech klaszczą w dłonie, *
góry niech razem wołają z radości.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.

W obliczu Pana, który nadchodzi, *
aby osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie *
i ludy według słuszności.

Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 1, 1-2a)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 1, 35-42)

Znaleźliśmy Mesjasza

Słowa Ewangelii według Świętego Jana.

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.
Jezus zaś odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?».
Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?».
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.
A Jezus wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

Oto słowo Pańskie.



Dzisiaj ostatni fragment tryptyku ewangelicznego o Janie Chrzcicielu. Podobnie jak wczoraj ewangelista kładzie nacisk na dwie czynności – patrzenie i słuchanie. Jan Chrzciciel przygląda się Jezusowi, a dwóch uczniów wsłuchuje się w głos Jana. Uczniowie idą za Jezusem, patrzą, gdzie On mieszka. Ma miejsce spotkanie Jezusa z Szymonem. Co robi Jezus? Przygląda się Szymonowi. Czy rzeczywiście zapatrzenie i zasłuchanie są tak istotne? W świecie dźwięków i obrazów, niezliczonej ilości docierających do nas informacji i bodźców bardzo trudno o skupienie i wyciszenie. A bez tego nie jest możliwe zapatrzenie i zasłuchanie. Owszem, można patrzeć i słuchać, ale niewiele z tego zostanie. Przed naszymi oczami jest słowo Boże. Wsłuchajmy się dziś w to słowo, przypatrzmy się mu, zdanie po zdaniu. Dajmy sobie czas, by móc zrobić to w ciszy i skupieniu.

Panie Jezu, dwóch uczniów gorąco pragnęło Cię poznać bliżej. Zaspokajaj wciąż moją ciekawość Tobą. Daj mi pragnienie zasłuchania i zapatrzenia się w Ciebie. Amen.

[ZIBI]

05 stycznia 2023

Czwartek

Dzień powszedni - Czwartek - I Tydzień po Narodzeniu Pańskim

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 3, 11-21)

Przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi: Taka jest nowina, którą usłyszeliście od początku, że mamy się wzajemnie miłować. Nie tak, jak Kain, który pochodził od Złego i zabił swego brata. A czemu go zabił? Ponieważ czyny jego były złe, brata zaś sprawiedliwe.
Nie dziwcie się, bracia, jeśli świat was nienawidzi. My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, bo miłujemy braci, kto zaś nie miłuje, trwa w śmierci. Każdy, kto nienawidzi swego brata, jest zabójcą, a wiecie, że żaden zabójca nie nosi w sobie życia wiecznego. Po tym poznaliśmy miłość, że Chrystus oddał za nas życie swoje. My także winniśmy oddać życie za braci.
Jeśliby ktoś posiadał na świecie majątek i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga?
Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca.
A jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serce i zna wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność wobec Boga.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 100, 1-5)

Refren: Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu.

Służcie Panu z weselem, *
stańcie przed obliczem Pana z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, †
On sam nas stworzył, jesteśmy Jego własnością, *
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.

Refren: Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu.

W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, †
z hymnami w Jego przedsionki, *
chwalcie i błogosławcie Jego imię.
Albowiem Pan jest dobry, †
Jego łaska trwa na wieki, *
a Jego wierność przez pokolenia.

Refren: Niech cała ziemia śpiewa swemu Panu.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 1, 43-51)

Chrystus jest Synem Bożym

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus postanowił udać się do Galilei. I spotkał Filipa.
Jezus powiedział do niego: «Pójdź za Mną». Filip zaś pochodził z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.
Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: «Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu».
Rzekł do niego Natanael: «Czy może być co dobrego z Nazaretu?».
Odpowiedział mu Filip: «Chodź i zobacz».
Jezus ujrzał, jak Natanael podchodzi do Niego, i powiedział o nim: «Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?».
Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod figowcem».
Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!».
Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz jeszcze więcej niż to».
Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».

Oto słowo Pańskie.



Doskonale zdajemy sobie sprawę, że aby ktoś mógł nam uwierzyć, potrzebne jest świadectwo. Czasem wystarczą słowa, ale częściej potrzeba samemu zobaczyć coś na własne oczy. Przyjrzyjmy się postawie Natanaela z dzisiejszej Ewangelii. Jego wątpliwości wydają się słuszne. Aby powierzyć swoje życie komuś, trzeba tego kogoś poznać bliżej – przyjaciela, przyszłego małżonka, zgromadzenie zakonne, także Pana Boga. Przyjmujemy Jezusa, bo ktoś nam o Nim powiedział, bo tak zostaliśmy wychowani w rodzinie. Ale czy kiedykolwiek tak sami z siebie pragnęliśmy lepiej Go poznać? Czy chcielibyśmy się z Nim spotkać teraz? On jest blisko nas w każdym momencie. Kiedy zasypiamy i kiedy się budzimy, kiedy żyjemy przykładnie i święcie, ale i wtedy, kiedy jesteśmy sami, w ciemności, i robimy rzeczy złe.

Panie Jezu, chcę żyć w prawdzie, abyś mógł mnie powiedzieć: „Nie ma w tobie fałszu”. Ty znasz we mnie wszystkie miejsca, które domagają się uleczenia. Odsłaniam je przed Tobą, ulecz je. Amen.

[ZIBI]

06 stycznia 2023

Piątek

Uroczystość Objawienia Pańskiego

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 60, 1-6)

Chwała Boga rozbłysła nad Jerozolimą

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72, 1b-2. 7-8. 10-11. 12-13)

Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.

Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.

Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.

Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.

Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.

Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.

Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.


DRUGIE CZYTANIE (Ef 3, 2-3a. 5-6)

Poganie są uczestnikami zbawienia

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan.

Bracia:
Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 2, 2b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 2, 1-12)

Pokłon mędrców ze Wschodu

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.

Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytajcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; padli na twarz i oddali Mu pokłon.
A otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się z powrotem do swojego kraju.

Oto słowo Pańskie.



Bohaterem, a raczej antybohaterem dzisiejszej Ewangelii jest Herod. Kim był? Człowiekiem zakłamanym, pełnym fałszu i obłudy. Nie potrafił stanąć w prawdzie przed mędrcami, wejść z nimi w dialog, który mógłby mu otworzyć oczy na fakt, że nowo narodzony król nie odbierze mu tronu. Mógł wykorzystać ich wiedzę, aby spotkać Króla nad królami. Nie zrobił tego. Tym samym zmarnował swoją szansę, aby przejść do historii jako wielki człowiek o wielkim sercu. Zamiast tego zaczął knuć intrygi. Kłamstwo zakończyło się wielką zbrodnią. To lekcja dla nas. Nie jest rozsądne bagatelizowanie w swoim życiu małych kłamstw. Z lęku przed utratą czegoś, połączonego z kłamstwem, mogą rodzić się straszne rzeczy! Zupełnie inną postawą odznaczali się mędrcy. To ludzie szukający prawdy. Najwspanialszym z ich przymiotów była pokora wyrażona w pytaniu: Gdzie jest nowo narodzony król Żydów? To także lekcja dla nas. Nam tak bardzo brakuje pokory. Dzisiaj ludzie, gdy podróżują i szukają drogi do celu, nie pytają. Po co? Mamy przecież smartfony, a w nich wiele aplikacji z bezpłatną nawigacją. Po co pytać drugiego człowieka o drogę? Po co się zatrzymywać i wchodzić w dialog? Po co tracić czas? Każdy chce być mędrcem, ale prawdziwym mędrcem jest ten, kto pyta.

Panie Jezu, wiem, że brakuje mi pokory. Trudno jest mi przyznać się do błędu, często udaję mądrzejszego, niż jestem. Wszystko z lęku przed tym, że stracę w ludzkich oczach władzę i pozycję. Proszę, zabierz ten lęk. Amen.

[ZIBI]

07 stycznia 2023

Sobota

Dzień powszedni - Sobota - I Tydzień po Narodzeniu Pańskim

PIERWSZE CZYTANIE (1 J 3, 22 – 4, 6)

Badajcie duchy, czy są z Boga

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła.

Najmilsi:
O co prosić będziemy, otrzymamy od Boga, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba.
Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Umiłowani, nie każdemu duchowi dowierzajcie, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków pojawiło się na świecie. Po tym poznajecie Ducha Bożego: każdy duch, który uznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Żaden zaś duch, który nie uznaje Jezusa, nie jest z Boga; i to jest duch antychrysta, który – jak słyszeliście – nadchodzi i już teraz przebywa na świecie.
Wy, dzieci, jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ większy jest Ten, który w was jest, od tego, który jest w świecie. Oni są ze świata, dlatego mówią od świata, a świat ich słucha. My jesteśmy z Boga. Ten, kto zna Boga, słucha nas. Kto nie jest z Boga, nas nie słucha. W ten sposób poznajemy ducha prawdy i ducha fałszu.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 2, 7-8. 10-12a)

Refren: Dam Ci narody w Twoje posiadanie.

Wyrok Pański ogłoszę: †
On rzekł do mnie: «Ty jesteś moim Synem, *
Ja zrodziłem dziś Ciebie.
Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *
i krańce ziemi w posiadanie Twoje».

Refren: Dam Ci narody w Twoje posiadanie.

A teraz, królowie, zrozumcie, *
nauczcie się, sędziowie ziemi.
Służcie Panu z bojaźnią, *
z drżeniem całujcie Mu stopy.

Refren: Dam Ci narody w Twoje posiadanie.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 4, 23)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 4, 12-17. 23-25)

Bliskie jest królestwo niebieskie

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza:
«Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».
I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których nękały rozmaite choroby i dolegliwości: opętanych, epileptyków i paralityków. A On ich uzdrawiał. I szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.

Oto słowo Pańskie.



Na początek publicznej działalności Jezus wybiera Galileę. Nie swoją rodzinną miejscowość, lecz teren i ludzi pogrążonych w ciemności. To wyraża prawdę, że grzesznicy mają uprzywilejowane miejsce w planie Bożym. Najważniejszym zadaniem Jezusa nie jest leczenie chorych, karmienie głodnych. Nie jest nim nawet egzorcyzmowanie! Najważniejsze jest nauczanie. Jako chrześcijanie – katolicy chcący naśladować Jezusa – mamy ułatwione zadanie. Czynienie cudów, jak Jezus, wymaga wyjątkowej łaski. Zawsze możemy się usprawiedliwić, że jej nie mamy, ale nauczać może każdy. Naszą „Galileą pogan” może być rodzina, ktoś z krewnych, tak jak rodzinną ziemią Jezusa była Galilea. Jezus osiadł w Kafarnaum i samym faktem zamieszkania tam wypełnił proroctwo. Czy mały gest pamięci, życzenia szczęścia i dobra nie wniosą do czyjegoś domu promyka światła? Nie sprawią, że na czyjejś twarzy pojawi się uśmiech?

Panie Jezu, Ty uczysz mnie spełniania drobnych rzeczy z miłością i oddaniem, a ja tak często skupiam się, by robić dużo i spektakularnie. Pokaż mi nadprzyrodzoną wartość tych małych, lecz czynionych ze szczerości serca gestów. Amen.

[ZIBI]

08 stycznia 2023

Niedziela

Święto Chrztu Pańskiego

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 42, 1-4. 6-7)

Chrystus Sługą, w którym Bóg ma upodobanie

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

To mówi Pan:
«Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi ledwo tlejącego się knotka. On rzeczywiście przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy.
Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 29, 1b-2. 3ac-4. 3b i 9b-10)

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.

Oddajcie Panu, synowie Boży, *
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia, *
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.

Ponad wodami głos Pański, *
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny, *
głos Pana pełen dostojeństwa.

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.

Zagrzmiał Bóg majestatu: *
a w Jego świątyni wszyscy mówią: «Chwała».
Pan zasiadł nad potopem, *
Pan jako Król zasiada na wieki.

Refren: Pan ześle pokój swojemu ludowi.


DRUGIE CZYTANIE (Dz 10, 34-38)

Jezus został namaszczony Duchem Świętym

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Gdy Piotr przybył do domu setnika Korneliusza w Cezarei, przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Posłał swe słowo synom Izraela, zwiastując im pokój przez Jezusa Chrystusa. On to jest Panem wszystkich. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego, że Bóg był z Nim, przeszedł On, dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła».

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mk 9, 7)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otwarło się niebo i zabrzmiał głos Ojca:
«To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie».

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 3, 13-17)

Chrzest Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza.

Jezus przyszedł z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć od niego chrzest. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?»
Jezus mu odpowiedział: «Ustąp teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił.
A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły się nad Nim niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego nad Niego. A oto głos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».

Oto słowo Pańskie.



Czasem i my doświadczamy podobnej sytuacji w życiu, gdy mistrz przychodzi do ucznia. Być może zdarzyło się nam prosić kogoś młodszego o pomoc w użyciu smartfona czy komputera. Jak się wtedy czujemy? Trochę zawstydzeni? Pokornie prosić potrafią ludzie wielcy. Bez wątpienia Jezus jest tego najdoskonalszym wzorem. W dzisiejszej Ewangelii Mistrz prosi aż dwukrotnie ucznia. Jak ujmująco brzmią słowa: Zgódź się… Przecież Jezus mógł mężczyźnie, który całe dorosłe życie chodził w szorstkiej skórze wielbłąda, mieszkał na pustyni, jadł, co sam znalazł, stanowczo nakazać: „Zrób to”. W Jezusie pokora spotyka się z niezwykłą delikatnością, która niczego nie narzuca, daje wolność wyboru. Jan mógł wyrazić to, co myślał, ale czuł się niegodny zaszczytu ochrzczenia Jezusa, choć był wzorem ascetycznego stylu życia. Czy czujemy się przed Jezusem wolni, aby zgodzić się na to, czego żąda od nas Jezus?

Panie Jezu, w swym życiu spotkałem już tak wielu pokornych ludzi. Podziwiam ich, lecz samemu o tę pokorę nie zabiegam wystarczająco. Dziękuję za lekcję pokory udzieloną mi dzisiaj. Amen.

[ZIBI]

09 stycznia 2023

Poniedziałek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 1, 1-6)

Bóg przemówił do nas przez Syna

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię.
Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem»? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 97, 1-2. 6-7. 9 i 12)

Refren: Hołd Mu oddajcie, wszyscy aniołowie.

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Refren: Hołd Mu oddajcie, wszyscy aniołowie.

Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa †
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę. *
Wszystkie bóstwa hołd Mu oddają.
Ponad całą ziemię Ty jesteś wywyższony *
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.

Refren: Hołd Mu oddajcie, wszyscy aniołowie.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 1, 15)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Bliskie jest królestwo Boże.
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 1, 14-20)

Jezus wzywa ludzi do nawrócenia i powołuje pierwszych apostołów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Oto słowo Pańskie.



„Czas się wypełnił” i „Nadchodzi już królestwo Boże! Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” – to główna treść nauczania Jezusa, Jego misji. Do tej misji zostają także powołani apostołowie, ale nie tylko. Również my wszyscy ochrzczeni mamy być świadkami prawdy o królestwie Bożym, w nas samych ma się dokonywać nawrócenie. Nasze życie ma być wypełnione wiarą w Ewangelię, w Chrystusa. Mamy też pomagać drugiemu człowiekowi, aby uwierzył w Jezusa i żył Ewangelią. Dziś iść za Jezusem to być przedłużeniem Jego Boskich ramion, kontynuatorem Jego nauki i apostołem Jego prawdy. To konkretne zadanie życiowe.

Panie Jezu, proszę, umacniaj mnie, abym niestrudzenie kroczył za Tobą i był przedłużeniem Twoich Boskich ramion. To moje zadanie.

[ZIBI]

10 stycznia 2023

Wtorek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 2, 5-12)

Jezus jest Zbawicielem ludzi

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, o którym mówimy. Ktoś to gdzieś potwierdził uroczyście, mówiąc:
«Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy».
Ponieważ zaś poddał Mu wszystko, nic nie zostawił, co by nie było Mu poddane. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka.
Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc: «Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 8, 2a i 5. 6-7. 8-9)

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.

Owce i bydło wszelakie, *
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie, *
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 1 Tes 2, 13)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjmijcie słowo Bożenie jako słowo ludzkie,
ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 1, 21-28)

Jezus naucza jak ten, który ma władzę

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie.
Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga».
Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego!». Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.
A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Oto słowo Pańskie.



Ludzkie słowo ma znaczenie, umacnia lub rani. A tym bardziej słowo Syna Bożego. Ono ma moc, przemienia człowieka i jego życie, potrafi pokonać Złego. Słowo Jezusa uzdrawia i czyni człowieka wolnym. Ono wypływa z Jego wnętrza, z Jego osoby, z boskiego źródła. Dzisiejsza Ewangelia jest dla mnie rachunkiem sumienia. Muszę postawić sobie pytania: Jak wygląda moje spotkanie ze słowem Jezusa? Czy Ewangelia jest moją codzienną lekturą? Czy otwieram swoje serce na dar Słowa? Czy żyję słowem Pana? Każde słowo Jezusa powinno mieć ogromne znaczenie dla naszego codziennego życia, powinno stawać się słowem życia na dzisiaj. W Ewangelii szukajmy odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Boże, proszę, abym każdego dnia żył Twoim słowem. Niech „Twoje słowo mnie czyta”.

[ZIBI]

11 stycznia 2023

Środa

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 2, 14-18)

Jezus jest we wszystkim podobny do ludzi

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Ponieważ dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i Jezus także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli.
Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu.
Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 105, 1-2. 3-4. 6-7. 8-9)

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.

Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,*
głoście Jego dzieła wśród narodów.
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy, *
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.

Szczyćcie się Jego świętym imieniem; *
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.

Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 10, 27)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Moje owce słuchają mego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 1, 29-39)

Jezus uzdrawia chorych

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka i usługiwała im.
Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały.
Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: «Wszyscy Cię szukają». Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem». I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Oto słowo Pańskie.



„Nad ranem, jeszcze przed świtem, wstał i wyszedł na miejsce odludne, i tam się modlił”. Jezus idzie się modlić po tym, jak uzdrowił wielu cierpiących ludzi. Teraz zanosi ich w modlitwie do Ojca. Ewangelia pokazuje nam, że Jezus również ustala pewien porządek. Najpierw trwa na modlitwie, dopiero za tym idą czyny dobroci. Ojcowie Kościoła mówili: Ad Patrem et ad fratrem (‘Do Ojca i do brata’). Trzeba iść do Boga Ojca i iść do brata, do człowieka. Miłość bliźniego musi czerpać moc od Ojca. Miłość bliźniego bez miłości Ojca może się zagubić i stać tylko zwyczajnym humanitaryzmem. Trzeba najpierw trwać na kontemplacji Ojca, aby iść z czynami dobroci do drugiego człowieka. Jakie miejsce zajmuje w moim życiu rozmowa z Ojcem?

Panie Jezu, pragnę uczyć się od Ciebie, że bez modlitwy nie ma właściwie ukierunkowanej miłości bliźniego. Niech modlitwa i czyny dobroci będą w moim życiu zjednoczone.

[ZIBI]

12 stycznia 2023

Czwartek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 3, 7-14)

Zachować wierność Bogu

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Postępujcie, jak mówi Duch Święty: «Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, wystawiając na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez lat czterdzieści. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku».
Baczcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co zwie się «dziś», aby ktoś z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu.
Jesteśmy bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 95, 6-7. 8-9. 10-11)

Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go,padając na twarze, *
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem, *
a my ludem Jego pastwiskai owcami w Jego ręku.

Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego: †
«Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba, *
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,*
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.

Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.

Przez lat czterdzieści to pokoleniewstręt we Mnie budziło †
i powiedziałem: „Są ludem o sercu zbłąkanym *
i moich dróg nie znają ”.
Przeto przysiągłem w gniewie, *
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku».

Refren: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 4, 23)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 1, 40-45)

Uzdrowienie trędowatego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: «Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić». A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: «Chcę, bądź oczyszczony». Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony.
Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: «Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich».
Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Oto słowo Pańskie.



Trędowaty szuka u Jezusa uzdrowienia. Z jednej strony widzimy trędowatego ufającego woli Bożej, a z drugiej – Jezusa, który zdjęty litością pochyla się z miłosierdziem nad trędowatym. W naszych spotkaniach z Bogiem musi zawsze istnieć relacja ufności i miłosierdzia. To, co może nas zastanowić i zafascynować, to prawda o dotknięciu przez Boga. Ewangelista pisze, że Jezus „dotknął go”. Takiego dotyku Boga dziś doświadczamy w Eucharystii. Trzeba mieć tylko wiarę trędowatego z Ewangelii i uczynić w życiu duchowym trzy kroki: przyjść do Jezusa, być pokornym i prosić o uzdrowienie i miłosierdzie. Trzeba otworzyć się na uzdrawiające dotknięcie Jezusa. Święty Augustyn w swoich Wyznaniach zwraca się do Boga ze słowami, że niczego nie zakrywa, nie zakrywa żadnych ran: „Ty jesteś miłosierdziem, ja jestem nędznikiem, we mnie wszystko woła o Twoje miłosierdzie”.

Panie, zmiłuj się nade mną! Oto nie ukrywam swych ran: Ty jesteś lekarzem, ja – chorym; Ty jesteś miłosierny, we mnie zaś wszystko woła o Twoje miłosierdzie.

[ZIBI]

13 stycznia 2023

Piątek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 4, 1-5. 11)

Spieszmy do odpoczynku Bożego

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Lękajmy się, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Bożego odpoczynku, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony. Albowiem i my otrzymaliśmy dobrą nowinę, tak jak i tamci, lecz tamtym słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli.
Wchodzimy istotnie do odpoczynku, my, którzy uwierzyliśmy, jak to Pan powiedział: «Toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku», aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata. Powiedział bowiem Bóg na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: «I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich». I znowu tamże: «Nie wejdą do mego odpoczynku».
Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie poszedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 78,3 i 4bc. 6-7.

Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.

To, co usłyszeliśmy i poznaliśmy, *
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu *
chwałę Pana i Jego potęgę.

Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.

O tym ma wiedzieć przyszłe pokolenie, *
synowie, którzy się narodzą,
że mają pokładać nadzieję w Bogu †
i nie zapominać dzieł Bożych, *
lecz strzec Jego poleceń.

Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.

A niech nie będą jak ich ojcowie, *
pokoleniem opornym buntowników,
pokoleniem, którego serce jest niestałe, *
a duch nie dochowuje wierności Bogu.

Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 7, 16)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 2, 1-12)

Chrystus ma władzę odpuszczania grzechów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Gdy po pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy».
A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?».
Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!».
On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc: «Nigdy jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego».

Oto słowo Pańskie.


KOMENTARZ

Wiara i dar

Dzisiejsza Ewangelia to przypomnienie, że wiara pomaga dostrzec innych, ich cierpienie i ból. Wiara ma wymiar wspólnotowy, społeczny – musi być rozdzielana. Każe nam iść do innych z darem miłości – z pomocą. „Jezus, widząc ich wiarę, powiedział do chorego: «Synu! Twoje grzechy są odpuszczone»”. Bardzo potrzebny jest drugi człowiek, który pomoże pokonać różne przeszkody i przyprowadzi do Jezusa, który jest naszym uzdrowieniem. Wiara jest dynamiczna, domaga się determinacji ze strony człowieka. Trzeba robić wszystko, by być w miejscu, gdzie przebywa Jezus.

Panie Jezu, przymnóż mi wiary, że tylko Ty możesz mnie uzdrowić zarówno duchowo, jak i fizycznie.

[ZIBI]

14 stycznia 2023

Sobota

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 4, 12-16)

Jezus wielki arcykapłan

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by dla Niego było niewidzialne; przeciwnie, wszystko odkryte jest i odsłonięte przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.
Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my – z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 19, 8-9. 10 i 15)

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę, *
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce, *
jaśnieje przykazanie Panai olśniewa oczy.

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki, *
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą †
słowa ust moich i myśli mego serca, *
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Refren: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 4, 18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 2, 13-17)

Powołanie Mateusza

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną». Ten wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: «Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?».
Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

Oto słowo Pańskie.



W dzisiejszych czasach to opinia ludzka wyznacza kierunki działania i kryteria oceny człowieka, narzuca pewne schematy myślenia. Tymczasem Jezus nie kieruje się czyjąś opinią. Patrzy głęboko w ludzkie serce, bo wierzy w człowieka, w jego przemianę. O tym mówi właśnie dzisiejsza Ewangelia. Powołanie Lewiego pokazuje, że Jezus „spogląda z miłosierdziem i powołuje” – jak pisze św. Beda Czcigodny. Jezus przychodzi do grzeszników, do tych oddalonych. Niestety, nie wszyscy potrafią się z tym pogodzić, choć Syn Boży nikogo nie wyklucza z przestrzeni miłosierdzia i przebaczenia. Także my musimy w życiu kierować się wyobraźnią miłosierdzia. Nie wolno nam odwracać się od żadnego człowieka. To trudna i wymagająca Ewangelia, która idzie pod prąd wszelkiej opinii ludzkiej. To również trudna katecheza dla naszej mentalności.

Panie, naucz mnie okazywać Twoją miłość, łaskawą, współczującą, naucz mnie przebaczać.

[ZIBI]

15 stycznia 2023

Niedziela

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49, 3. 5-6)

Sługa Boży światłością całej ziemi

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Pan rzekł do mnie: «Ty jesteś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię».
Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40 (39), 2ab i 4ab. 7-8a. 8b-10)

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Z nadzieją czekałem na Pana, *
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.


DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1, 1-3)

Paweł apostołem Jezusa Chrystusa

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa!

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 1, 14a. 12a)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Wszystkim, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (J 1, 29-34)

Chrystus jest Barankiem, który gładzi grzech świata

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi».
Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».

Oto słowo Pańskie.



Dlaczego Jan rozpoznał w Jezusie Syna Bożego? Nie znał Go przecież, jak sam oświadczył. Może dlatego, że ujrzał Ducha, który zstępował z nieba jakby gołębica. Czy potrzebny był wyraźniejszy znak? Czy któreś ze starotestamentowych proroctw wspominało o gołębicy? Jan rozpoznał w Jezusie prawdziwego Mesjasza, ponieważ potrafił słuchać Boga. To osobiste objawienie, jakie otrzymał Jan, a o którym ewangelista pisze: Ten, który posłał mnie chrzcić wodą, zapowiedział mi, pozwoliło właściwie zinterpretować znak zstępujący z nieba. Lekcja Janowego zasłuchania w słowo Boże uczy nas dzisiaj właściwego nastawienia do powołania chrześcijańskiego. Również nasze powołanie, kimkolwiek jesteśmy we wspólnocie Kościoła, realizuje się we wskazywaniu tym, co robimy, na Jezusa. Cokolwiek robimy, mamy to robić na chwałę Bożą. Dzięki temu każdy z nas może czerpać wzór z Jana. Jakiego głosu słuchamy każdego dnia i skąd on pochodzi?

Panie Jezu, jestem posłany do świata z konkretnym zadaniem: robić wszystko na chwałę Bożą. Tak często jednak moje dni mijają na szukaniu własnej chwały, bo wybieram to, co złe. Chcę dzisiaj słuchać bardziej Twoich natchnień, aniżeli własnych pragnień. Amen.

[ZIBI]

16 stycznia 2023

Poniedziałek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 5, 1-10)

Jezus wielki arcykapłan na wzór Melchizedeka

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Każdy arcykapłan, spomiędzy ludzi brany, dla ludzi jest ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy. Może on współczuć tym, którzy nie wiedzą i błądzą, ponieważ sam podlega słabości. I ze względu na nią powinien tak za lud, jak i za samego siebie składać ofiary za grzechy. A nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron.
Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale uczynił to Ten, który powiedział do Niego: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem», jak i w innym miejscu: «Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka».
Z głośnym wołaniem i płaczem, za swych dni doczesnych zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości.
I chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają, nazwany przez Boga arcykapłanem na wzór Melchizedeka.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 110, 1-2. 3-4)

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.

Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po mojej prawicy, *
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół.

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.

Przy Tobie panowanie w dniu Twego triumfu, †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem cię jak rosę».
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Hbr 4, 12)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 2, 18-22)

Zwyczajów Starego Testamentu nie można przenosić do Nowego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?».
Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć.
Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków».

Oto słowo Pańskie.



Kto kupuje nowe ubranie, aby z niego wyciąć łatę i zaszyć dziurę w starym? Co trzeba zatem zrobić? To proste. Chodzić w nowym. A co zrobić ze starym, zniszczonym? Wyrzucić? Nie. Przecież ono może nam jeszcze służyć długie lata, np. gdy będziemy chcieli popracować w ogrodzie. Wiele osób tak robi. To, że mamy nowy strój, nie znaczy, że stary był zły. Przecież był kiedyś modny, chronił nas od zimna, czasem ma dla nas wartość sentymentalną. Gdy Syn Boży stał się człowiekiem, dla nas nadszedł czas radości, która jest jak wesele. Jezus jest Oblubieńcem, a my gośćmi weselnymi. Kto poznał Jezusa, przyjął od Niego zaproszenie i chce wejść na przyjęcie, musi się odpowiednio ubrać. Przyjście Jezusa oznacza zmianę, którą można porównać do zmiany stroju ze skromnego na odświętny. Nie wszyscy jednak potrafią dostosować się do tych wymagań. Są i tacy, dla których nauka Ewangelii głosząca wyższość miłości i miłosierdzia nad Prawem Mojżeszowym jest nie do zaakceptowania.

Panie Jezu, Ty nie odrzucasz nauki płynącej ze Starego Testamentu, ale uczysz ją przyjmować w kluczu ewangelicznym prawdziwej miłości Boga i bliźniego. Uczyń mnie Twym wiernym uczniem. Amen.

[ZIBI]

17 stycznia 2023

Wtorek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 6, 10-20)

Motywy naszej nadziei

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdy usługiwaliście świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, by każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.
Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę, nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, poprzysiągł na samego siebie, mówiąc: «Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę». A ponieważ Abraham tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi.
Dlatego Bóg, pragnąc okazać dziedzicom obietnicy ponad wszelką miarę niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzy uciekliśmy się do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jak bezpiecznej i silnej dla duszy kotwicy, kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111, 1-2. 4-5. 9 i 10c)

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Albo: Alleluja.

Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.

Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.

Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze,
imię Jego jest święte i wzbudza trwogę. *
A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.

Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ef 1, 17-18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Niech Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 2, 23-28)

Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?».
On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom».
I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

Oto słowo Pańskie.



W szabat nie wolno było kosić zboża, młócić go i oczyszczać z plew. Czy uczniowie, zrywając kłosy, złamali Prawo? Czy ta czynność utrudniła im spotkanie z Bogiem? Można pomyśleć, że powinni być bardziej roztropni i przewidujący i zabezpieczyć się, zabierając ze sobą chleb na drogę. Jezus ich jednak nie karci. Odpowiada na zarzuty faryzeuszów, że Prawo zostało ustanowione po to, aby nam służyć, zapewnić nam bezpieczeństwo, szczęście oraz ochronić więź, jaka łączy nas z Bogiem. My często w dzisiejszym zabieganiu zapominamy, jak powinno wyglądać niedzielne świętowanie. Spędzamy przed telewizorem kilka godzin, zamiast porozmawiać z domownikami, wyjść na spacer, pojechać na wieś. Korzystając z pięknej pogody i łona natury, zróbmy coś wspólnie z dziećmi, aby wreszcie oderwały się od telefonów. Czy po całym tygodniu spędzonym w biurze przed monitorem, w hałasie dzwoniących telefonów, uczeń Chrystusa nie może odpocząć w ten sposób?

Panie Jezu, dziękuję Ci za dzisiejsze słowo, które uczy mnie właściwego spojrzenia na niedzielne świętowanie. Ono ma budować relację z Tobą i moimi najbliższymi. Niech tak się stanie. Amen.

[ZIBI]

18 stycznia 2023

Środa

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 7, 1-3. 15-17)

Melchizedek typem biblijnym Chrystusa

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Melchizedek, król Szalemu, kapłan Boga Najwyższego, wyszedł na spotkanie Abrahama, wracającego po rozgromieniu królów, i udzielił mu błogosławieństwa. Jemu Abraham także wydzielił dziesięcinę z całego łupu. Imię jego najpierw oznacza króla sprawiedliwości, a następnie także króla Szalemu, to jest króla pokoju. Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku swych dni, ani też końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze.
Jest to jeszcze bardziej oczywiste, skoro na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny kapłan, który stał się takim nie według cielesnego przepisu Prawa, ale według mocy niezniszczalnego życia. Dane Mu jest bowiem takie świadectwo: «Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 110, 1-2. 3-4)

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.

Rzekł Pan do Pana mego: «Siądź po mojej prawicy, *
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich».
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu: *
«Panuj wśród swych nieprzyjaciół!

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.

Przy Tobie panowanie w dniu Twojego triumfu †
w blasku świętości, *
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę».
Pan przysiągł i tego nie odwoła: *
«Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka».

Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 4, 23 )

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 1-6)

Uzdrowienie w dzień szabatu

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

W dzień szabatu Jezus wszedł do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschniętą rękę. A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć.
On zaś rzekł do człowieka z uschłą ręką: «Podnieś się na środek!». A do nich powiedział: «Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie uratować czy zabić?». Lecz oni milczeli. Wtedy spojrzawszy na nich dokoła z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serc, rzekł do człowieka: «Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.
A faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda zaraz się naradzali przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.

Oto słowo Pańskie.



Dzisiejsza Ewangelia jest bardzo podobna do tej, którą słyszeliśmy i czytaliśmy wczoraj. I znowu może rodzić się w nas mnóstwo pytań. Skoro ten człowiek tyle lat żył z bezwładną ręką, to czy jeden dzień dłużej zrobiłby mu wielką różnicę? Czy nie mógł powiedzieć do Jezusa: „Mistrzu, dziś jest szabat, przyjdę do Ciebie jutro”? Czy Jezus nie mógł uzdrowić go później, aby łamaniem szabatu nie gorszyć faryzeuszów? Gniew i smutek – to uczucia, jakie towarzyszyły Jezusowi, gdy patrzył na niewrażliwe serca tych, którzy mieli być wzorem do naśladowania. Taki wzór to żaden wzór. Gdy przestrzeganie prawa staje się usprawiedliwieniem braku miłości do człowieka chorego, głodnego, bezdomnego, potrzebującego naszej uwagi, takie posłuszeństwo jest karykaturą posłuszeństwa. Musimy być czujni, aby swojego egoizmu, lenistwa, chytrości nie usprawiedliwiać przestrzeganiem przykazań.

Panie Jezu, jak dobrze, że dałeś nam przykazanie miłości Boga i bliźniego. Nie chcę zadowalać się skrupulatnym przestrzeganiem prawa dla samego prawa, ale chcę być wrażliwy na potrzebujących mojej pomocy. Amen.

[ZIBI]

19 stycznia 2023

Czwartek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 7, 25 – 8, 6 )

Chrystus jest arcykapłanem bez grzechu

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Jezus może całkowicie zbawiać na wieki tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.
Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.
Sedno zaś wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana, który zasiadł po prawicy tronu Majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka.
Każdy bowiem arcykapłan ustanawiany jest do składania darów i ofiar, przeto trzeba, aby Ten także miał coś, co by ofiarował. Gdyby więc był na ziemi, to nawet nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni, którzy składają ofiary według postanowień Prawa. Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczywistości niebieskich. Gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, został w ten sposób pouczony przez Boga: «Bacz, abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze».
Teraz zaś Chrystus otrzymał w udziale o tyle wznioślejszą służbę, o ile też stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40, 7-8a. 8b-10. 17)

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane: †
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże, *
a Twoje Prawo mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu †
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Niech się radują i weselą w Tobie *
wszyscy, którzy Ciebie szukają,
a ci, którzy pragną Twojej pomocy, *
niech zawsze mówią: «Pan jest wielki».

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Tm 1, 10b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 7-12 )

Podziw tłumów dla Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus oddalił się ze swymi uczniami w stronę jeziora. A przyszło za Nim wielkie mnóstwo ludzi z Galilei. Także z Judei, z Jerozolimy, z Idumei i Zajordania oraz z okolic Tyru i Sydonu szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele działał. Toteż polecił swym uczniom, żeby łódka była dla Niego stale w pogotowiu ze względu na tłum, aby na Niego nie napierano.
Wielu bowiem uzdrowił i wskutek tego wszyscy, którzy mieli jakieś choroby, cisnęli się do Niego, aby Go dotknąć. Nawet duchy nieczyste na Jego widok padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży». Lecz On surowo im zabraniał, żeby Go nie ujawniały

Oto słowo Pańskie.



Fragment, który dzisiaj czytamy, może rodzić w nas dziwne uczucie. To swego rodzaju smutek. Co go wywołuje? Myśl o tym, że powodem, dla którego ludzie garnęli się do Jezusa, było zaspokojenie swoich potrzeb, głównie uzdrowienia z chorób. Ilu z nich uważało Jezusa za cudotwórcę i uzdrowiciela? Wszyscy? Większość z nich? Jeszcze bardziej zasmuca fakt, że jedynymi stworzeniami, które rozpoznały prawdziwą tożsamość Jezusa, były duchy nieczyste. Gdy zastanowimy się głębiej, to bardzo wielu z nas nie różni się od ludzi z tłumu napierającego na Jezusa. Może jesteśmy jeszcze gorsi, bo obojętni na rzeczywistą obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie? Duchy nieczyste padały przed Nim, a my? Przechodzimy obojętnie przed otwartym kościołem, przed księdzem idącym z Komunią św. do chorych. Czy jeszcze czynimy znak krzyża? Czy przyklękamy na ulicy?

Panie Jezu, dziękuję Ci, że czasem jestem smutny z powodu swojej bylejakości. Tak wiele obiecuję Tobie i sobie, a wciąż nic z tego nie wychodzi. Przepraszam, że tak łatwo przychodzi mi chcieć, ale nie działać. W Tobie pokładam całą nadzieję. Amen.

[ZIBI]

20 stycznia 2023

Piątek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 8, 6-13)

Chrystus pośrednikiem Nowego Przymierza

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Teraz Chrystus otrzymał w udzialeo tyle wznioślejszą służbę, o ile też stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach. Gdyby bowiem owo pierwsze było bez zarzutu, nie szukano by miejsca na drugie przymierze. Albowiem ganiąc ich, zapowiada:
«Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich domem w dniu, gdy ich wziąłem za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej. Ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan.
Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela po owych dniach, mówi Pan. Nadam prawa moje w ich myśli, i wypiszę je na ich sercach, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana! Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego. Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością, a na ich grzechy więcej już nie wspomnę».
Skoro zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 85, 8 i 10. 11-12. 13-14)

Refren: Łaska i wierność spotkają się z sobą.

Okaż nam, Panie, łaskę swoją *
i daj nam swoje zbawienie.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Refren: Łaska i wierność spotkają się z sobą.

Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Refren: Łaska i wierność spotkają się z sobą.

Pan sam obdarzy szczęściem, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.

Refren: Łaska i wierność spotkają się z sobą.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Kor 5, 19)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

W Chrystusie Bóg pojednał świat z sobą,
nam zaś przekazał słowa jednania.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 13-19)

Jezus wybiera dwunastu Apostołów

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy.
Ustanowił więc Dwunastu: Szymona, któremu nadał imię Piotr; dalej Jakuba, syna Zebedeusza, i Jana, brata Jakuba, którym nadał przydomek Boanerges, to znaczy: synowie gromu; dalej Andrzeja, Filipa, Bartłomieja, Mateusza, Tomasza, Jakuba, syna Alfeusza, Tadeusza, Szymona Gorliwego i Judasza Iskariotę, który właśnie Go wydał.

Oto słowo Pańskie.



Kryzys powołania jest związany z kryzysem miłości. Miłości błędnie pojmowanej jako maksymalizowanie przyjemności, błędnie przeżywanej jako wykorzystanie drugiego człowieka. Jesteśmy powołani nie do jakiejkolwiek miłości, ale do miłości, jakiej wzór zostawił nam Jezus Chrystus, o której wiedzę czerpiemy z Ewangelii. Dzisiejsze słowo Boże, które kończy się słowem „zdradził”, jest zapowiedzią czegoś, co dopiero nastąpi. Judasz był jedynym uczniem, który nie usłyszał mowy Jezusa o powołaniu do miłości, ponieważ wyszedł z Wieczernika. Znamy dalszą jego historię. Zdradził Jezusa, ale tak naprawdę zdradził również samego siebie, zdradził swoje powołanie. My też często wychodzimy, nie wysłuchując do końca słów Jezusa. Możemy jednak zawsze wrócić, bo drzwi po naszym wyjściu nie zatrzaskują się na zawsze. Piotr również odszedł, zdradził swoje powołanie. Dlatego Jezus, gdy po raz drugi go powołał, zapytał go o miłość: „Czy miłujesz Mnie?”. Wierność naszemu powołaniu do miłości ma bardzo ważną konsekwencję. Im bardziej jesteśmy jej wierni, tym większymi stajemy się świadkami dla tych, którzy jeszcze są daleko od Chrystusa.

Panie Jezu, nie chcę sprowadzać miłości jedynie do pięknych słów i pustych gestów, ale chcę uczynić ją programem mojego życia, mając zawsze wzór w Tobie. Amen.

[ZIBI]

21 stycznia 2023

Sobota

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 9, 1-3. 11-14)

Liturgia Starego Przymierza obrazem Odkupienia

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Pierwsze przymierze zawierało przepisy służby Bożej i posiadało ziemski przybytek. Był to namiot, w którego pierwszej części, zwanej Miejscem Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne. Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę «Święte Świętych».
Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką – to jest nie na tym świecie – uczyniony przybytek, ani przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie.
Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 47, 2-3. 6-7. 8-9)

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan najwyższy i straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Refren: Pan wśród radości wstępuje do nieba.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Dz 16, 14b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otwórz, Panie, nasze serca,
abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 20-21)

Rodzina niepokoi się o Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus przyszedł do domu, a tłum znów się zbierał, tak, że nawet posilić się nie mogli. Gdy to posłyszeli Jego bliscy, wybrali się, żeby Go powstrzymać. Mówiono bowiem: «Odszedł od zmysłów».

Oto słowo Pańskie.



Czy chcemy być krewnymi Jezusa? Bratem, siostrą, a nawet Jego matką? Nie pytajmy, czy to możliwe, zapytajmy siebie, czy tego pragniemy. Jezus działa cuda, wyrzuca złe duchy, a tłum zamiast być mu wdzięczny, zamiast Go słuchać i wprowadzać w życie Jego naukę, zarzuca Mu, że robi to mocą szatana. Człowiek w swoim zaślepieniu potrafi nazywać złem to, co Boże, a dobrem to, co jest odrzuceniem prawdziwego Boga. Bo czy złego ducha z człowieka będzie wyrzucał człowiek Boży, czy zniewolony przez szatana? Przyglądając się uważnie całej historii zbawienia, zauważymy, że bardzo często osoby uprzywilejowane, mające wydawałoby się większy i lepszy dostęp do Boga, nie korzystają z tego lub przez swoją nieroztropność tracą to, co posiadają najcenniejszego. Odwracając sytuację: czy możemy powiedzieć, że chrześcijanin, który w pełni świadomie odrzuca Boże przykazania, marginalizuje ich znaczenie albo chociaż tylko w części nie zgadza się z nimi, dalej może siebie nazywać uczniem Chrystusa? Jezus zaprasza nas, abyśmy budowali jedność. Aby nasze czyny, postawy były pozytywną odpowiedzią na Jego nauczanie. Bóg nie jest tyranem, nie zmusza nas do wypełniania Jego nauczania, ale pragnie, aby nasze czyny wypływały z miłości oraz wiary w Niego. Jezus zachęca każdego z nas, abyśmy stali się Jego krewnymi, Jego braćmi i siostrami. Jak to zrobić? „Kto wypełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie – mówi Jezus – ten jest moim bratem, siostrą i matką” (Mt 12, 50).

Jezu, Ty jesteś ze mną, a ja mam tylko dać Ci się prowadzić. Chcę być Twoim krewnym. Pomóż mi pełnić wolę Bożą. Amen.

[ZIBI]

22 stycznia 2023

Niedziela

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 8, 23b – 9, 3)

Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

W dawniejszych czasach upokorzył Pan krainę Zabulona i krainę Neftalego, za to w przyszłości chwałą okryje drogę do morza, wiodącą przez Jordan, krainę pogańską. Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 27 (26), 1bcde. 4. 13-14)

Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.

Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, *
przed kim miałbym czuć trwogę?

Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.

O jedno tylko Pana proszę i o to zabiegam, †
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu *
po wszystkie dni mego życia,
abym kosztował słodyczy Pana, *
stale się radował Jego świątynią.

Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Refren: Pan moim światłem i zbawieniem moim.


DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 1, 10-13. 17)

Jedność chrześcijan

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Upominam was, bracia, w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie było wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli. Doniesiono mi bowiem o was, bracia moi, przez ludzi Chloe, że zdarzają się między wami spory. Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem od Pawła, a ja od Apollosa; ja jestem Kefasa, a ja Chrystusa». Czyż Chrystus jest podzielony? Czyż Paweł został za was ukrzyżowany? Czyż w imię Pawła zostaliście ochrzczeni?
Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 4, 23)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 4, 12-23 - dłuższa)

Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim.
A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.

Oto słowo Pańskie.


Albo:

EWANGELIA (Mt 4, 12-17 - krótsza)

Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».

Oto słowo Pańskie.



Słowa proroków wypełniły się w osobie Jezusa Chrystusa. A czy zastanawialiśmy się kiedykolwiek nad tym, że proroctwo może wypełnić się również w naszym życiu, jak wypełniło się w życiu Piotra, Andrzeja, Jakuba i Jana? Rybacy znad Jeziora Galilejskiego, grzesznicy pogrążeni w ciemności, rozpaczliwie potrzebujący nawrócenia – właśnie takich ludzi wybiera Jezus, Światło nieznające zachodu. Z Galilei pogan wybiera filary swojego Kościoła. Każdy jest zaproszony, by kroczyć drogą do królestwa niebieskiego, a jest nią droga nawrócenia.

Panie Jezu, Ty nie wybierasz zdolnych, ale uzdalniasz wybranych. Dajesz mi odpowiednie dary i łaski, abym szedł drogą codziennego nawrócenia. Bądź uwielbiony. Amen.

[ZIBI]

23 stycznia 2023

Poniedziałek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 9, 15. 24-28)

Ofiara Chrystusa

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Chrystus jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.
Chrystus bowiem wszedł nie do świątyni zbudowanej rękami ludzkimi, będącej odbiciem prawdziwej świątyni, ale do samego nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga, ani nie po to, aby się wielekroć sam miał ofiarować, jak arcykapłan, który co roku wchodzi do świątyni z krwią cudzą, gdyż w takim przypadku musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata. A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków, aby zgładzić grzech przez ofiarę z samego siebie.
A jak postanowione ludziom raz umrzeć, potem zaś sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 98, 1.2-3ab. 3cd-4. 5-6)

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego.

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swą sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją *
dla domu Izraela.

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy głosie rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie.

Refren: Śpiewajcie Panu, bo uczynił cuda.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. 2 Tm 1, 10b)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, śmierć zwyciężył,
a na życie rzucił światło przez Ewangelię.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 22-30)

Chrystus przeciw Szatanowi

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Uczeni w Piśmie, którzy przyszli z Jerozolimy, mówili o Jezusie: «Ma Belzebuba i mocą władcy złych duchów wyrzuca złe duchy».
Wtedy Jezus przywołał ich do siebie i mówił im w przypowieściach: «Jak może Szatan wyrzucać Szatana? Jeśli jakieś królestwo jest wewnętrznie skłócone, takie królestwo nie może się ostać. I jeśli dom wewnętrznie jest skłócony, to taki dom nie będzie mógł się ostać. Jeśli więc Szatan powstał przeciw sobie i jest z sobą skłócony, to nie może się ostać, lecz koniec z nim. Nikt nie może wejść do domu mocarza i sprzęt mu zagrabić, jeśli mocarza wpierw nie zwiąże, i dopiero wtedy dom jego ograbi.
Zaprawdę, powiadam wam: Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego». Mówili bowiem: «Ma ducha nieczystego».

Oto słowo Pańskie.



Czym kierowali się nauczyciele Pisma oskarżający Jezusa o współpracę z Belzebubem? Co było źródłem tak wielkiego grzechu – grzechu wiecznego? Był nim z pozoru niewinny grzech – zazdrość. Wydaje się nam, że uczucie to dotyczy urody, rzeczy materialnych, pieniędzy. Można jednak zazdrościć dóbr duchowych, co gorsza: można również zazdrościć tego, że ktoś ma dobre serce i jest miłosierny. Jezus, który swoją dobrocią przyciągał tłumy, stale stawał w ogniu krytyki przywódców religijnych, którzy zazdrościli mu właśnie tłumów słuchaczy, mądrości Bożej, z jaką nauczał, i oczywiście daru czynienia cudów. Rodzi się pytanie: Czy nie mogli robić tego samego, co On? Oczywiście, że tak. Mogli wspólnie zrobić tyle dobra, ale nie mieli pokory, aby zostać Jego uczniami. Grzech zazdrości innym rzeczy dobrych nie może być bagatelizowany. Tego uczy nas dzisiejszy fragment Ewangelii.

Panie Jezu, wyrwij mnie z błędnego przekonania, że moje grzechy nie są takie straszne. One mogą wywołać lawinę grzechów, która sieje zniszczenie. Nie chcę, by pycha i zazdrość przesłoniły mi Ciebie. Amen.

[ZIBI]

24 stycznia 2023

Wtorek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 10, 1-10)

Ofiara Chrystusa

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Prawo, posiadając tylko cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, corocznie ciągle składane, nie może nigdy udoskonalić tych, którzy przystępują do Boga. Czyż bowiem nie przestano by ich składać, gdyby składający je, raz na zawsze oczyszczeni, nie mieli już żadnej świadomości grzechów? Ale przez nie każdego roku następuje przypomnienie grzechów. Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.
Przeto Chrystus, przychodząc na świat, mówi: «Ofiary ani daru nie chciałeś, ale Mi utworzyłeś ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę – w zwoju księgi napisano o Mnie – aby spełnić wolę Twoją, Boże».
Wyżej powiedział: «Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie», choć składane są zgodnie z Prawem. Następnie powiedział: «Oto idę, aby spełnić wolę Twoją». Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40, 2 i 4ab. 7-8a. 10. 11)

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Z nadzieją czekałem na Pana, *
a On pochylił się nade mną.
Włożył mi w usta pieśń nową, *
śpiew dla naszego Boga.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi, *
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę».

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Głosiłem Twą sprawiedliwość *
w wielkim zgromadzeniu
i nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.

Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca, *
głosiłem Twoją wierność i pomoc.
Nie taiłem Twojej łaski ani Twej wierności *
przed wielkim zgromadzeniem.

Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 11, 25)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 3, 31-35)

Prawdziwa rodzina Jezusa

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać.
A tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: «Oto Twoja Matka i bracia na dworze szukają Ciebie».
Odpowiedział im: «Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi?».
I spoglądając na siedzących dokoła Niego, rzekł: «Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką».

Oto słowo Pańskie.



Tak bardzo tęsknimy za rodzinnymi relacjami we wspólnocie Kościoła, a wciąż jesteśmy dla siebie tak obcy. Co jest tego przyczyną? Na pewno powodów takiego stanu rzeczy jest wiele. O jednym z nich mówi dzisiejszy fragment Ewangelii. Jeśli będziemy podejmowali trud rozpoznawania woli Bożej wobec swojego życia, nasze relacje we wspólnocie ulegną poprawie. Dzięki temu zrozumiemy, jak mamy żyć i co mamy robić. Przyjmiemy swój los i zrozumiemy, że dla każdego człowieka Bóg ma swój wspaniały plan. Relacje między nami staną się relacjami prawdziwie rodzinnymi. Niestety, tkwimy w podziałach, kłótniach i ciągłych osądach. Brakuje nam nici porozumienia i dobrej woli. A przecież wolę Bożą znamy: być jak jedna, kochająca się rodzina.

Panie Jezu, dziękuję Ci za Twoje wskazania. Chcę wypełniać Twoją wolę, by odnaleźć relację rodzinną we wspólnocie Kościoła. Pragnę zmiany. Amen.

[ZIBI]

25 stycznia 2023

Środa

Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła [color]

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 22, 3-16)

Wstań, przyjmij chrzest i obmyj się z twoich grzechów, wzywając imienia Jezusa

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł powiedział do ludu:
«Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i odbywałem drogę do Damaszku z zamiarem uwięzienia także tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jeruzalem dla wymierzenia kary.
W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”.
„Kto jesteś, Panie?” – odpowiedziałem.
Rzekł do mnie: „Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”.
Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli.
Powiedziałem więc: „Co mam czynić, Panie?”.
A Pan powiedział do mnie: „Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co postanowiono, byś uczynił”.
Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy.
Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: „Szawle, bracie, przejrzyj!”. W tejże chwili spojrzałem na niego, on zaś powiedział: „Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!”».

Oto słowo Boże.


Albo:

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 9, 1-22)

Powiedzą ci, co masz czynić

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba.
A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?». «Kto jesteś, Panie?» – powiedział.
A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić».
Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.
W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!».
A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał).
«Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia».
«Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia».
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się.
Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.
Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: «Czy to nie ten sam, który w Jeruzalem prześladował wyznawców tego imienia i przybył tu po to, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?». A Szaweł występował coraz odważniej i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku, dowodząc: «Ten jest Mesjaszem».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 117, 1-2)

Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.
Albo: Alleluja.

Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 15, 16)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 16, 15-18)

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».

Oto słowo Pańskie.



My, współcześni uczniowie Jezusa, nie wyrzucamy w Jego imię demonów, nie mówimy nowymi językami, nie bierzemy węży do rąk i nie pijemy niczego zatrutego, co mogłoby nam zaszkodzić. Nie kładziemy na chorych swoich rąk, aby zostali uzdrowieni. Co możemy więc uczynić, by wypełnić prośbę Jezusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!? Możemy przystępować do spowiedzi, aby Jezus wyrzucał z nas złe duchy, przyjmować Jego Ciało i Krew, aby były naszym pokarmem i siłą w walce ze złem, przyjąć namaszczenie chorych, błogosławić swoje dzieci, kreśląc im znak krzyża na czole. Możemy uczyć się obcych języków, aby nie zmarnować talentu, jakim obdarzył nas Bóg. Troszczyć się o potrzebujących przez wielkopostną jałmużnę, post i modlitwę. Zaangażować się w wolontariat. Starajmy się też codziennie czytać i rozważać Ewangelię oraz kilka razy w tygodniu adorować Najświętszy Sakrament.

Panie Jezu, kocham Cię. Dziękuję, że mogę wypełniać Twoją prośbę. Umacniaj mnie, bym niestrudzenie głosił Ewangelię. Amen.

[ZIBI]

25 stycznia 2023

Środa

Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 22, 3-16)

Wstań, przyjmij chrzest i obmyj się z twoich grzechów, wzywając imienia Jezusa

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł powiedział do ludu:
«Ja jestem Żydem, urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie. Prześladowałem tę drogę, głosując nawet za karą śmierci, wiążąc i wtrącając do więzienia mężczyzn i kobiety, co może poświadczyć zarówno arcykapłan, jak cała starszyzna. Od nich otrzymałem też listy do braci i odbywałem drogę do Damaszku z zamiarem uwięzienia także tych, którzy tam byli, i przyprowadzenia do Jeruzalem dla wymierzenia kary.
W drodze, gdy zbliżałem się do Damaszku, nagle około południa otoczyła mnie wielka jasność z nieba. Upadłem na ziemię i posłyszałem głos, który mówił do mnie: „Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?”.
„Kto jesteś, Panie?” – odpowiedziałem.
Rzekł do mnie: „Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty prześladujesz”.
Towarzysze zaś moi widzieli światło, ale głosu, który do mnie mówił, nie słyszeli.
Powiedziałem więc: „Co mam czynić, Panie?”.
A Pan powiedział do mnie: „Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co postanowiono, byś uczynił”.
Ponieważ zaniewidziałem od blasku owego światła, przyszedłem do Damaszku prowadzony za rękę przez moich towarzyszy.
Niejaki Ananiasz, człowiek przestrzegający wiernie Prawa, o którym wszyscy tamtejsi Żydzi wydawali dobre świadectwo, przyszedł, przystąpił do mnie i powiedział: „Szawle, bracie, przejrzyj!”. W tejże chwili spojrzałem na niego, on zaś powiedział: „Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego i Jego własny głos usłyszał. Bo wobec wszystkich ludzi będziesz świadczył o tym, co widziałeś i słyszałeś. Dlaczego teraz zwlekasz? Ochrzcij się i obmyj z twoich grzechów, wzywając Jego imienia!”».

Oto słowo Boże.


Albo:

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 9, 1-22)

Powiedzą ci, co masz czynić

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jeruzalem mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł.
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba.
A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?». «Kto jesteś, Panie?» – powiedział.
A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić».
Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Zaprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział i ani nie jadł, ani nie pił.
W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» – przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!».
A Pan do niego: «Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się tam modli». (I ujrzał Szaweł w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na niego ręce, aby przejrzał).
«Panie – odpowiedział Ananiasz – słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on tutaj władzę od arcykapłanów, aby więzić wszystkich, którzy wzywają Twego imienia».
«Idź – odpowiedział mu Pan – bo wybrałem sobie tego człowieka jako narzędzie. On zaniesie imię moje do pogan i królów, i do synów Izraela. I ukażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia».
Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na niego ręce i powiedział: «Szawle, bracie, Pan Jezus, Ten, co ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym». Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został ochrzczony. A gdy spożył posiłek, wzmocnił się.
Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.
Wszyscy, którzy go słyszeli, mówili zdumieni: «Czy to nie ten sam, który w Jeruzalem prześladował wyznawców tego imienia i przybył tu po to, aby ich uwięzić i zaprowadzić do arcykapłana?». A Szaweł występował coraz odważniej i szerzył zamieszanie wśród Żydów mieszkających w Damaszku, dowodząc: «Ten jest Mesjaszem».

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 117, 1-2)

Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.
Albo: Alleluja.

Chwalcie Pana, wszystkie narody, *
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska, *
a wierność Pana trwa na wieki.

Refren: Całemu światu głoście Ewangelię.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 15, 16)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 16, 15-18)

Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie».

Oto słowo Pańskie.



My, współcześni uczniowie Jezusa, nie wyrzucamy w Jego imię demonów, nie mówimy nowymi językami, nie bierzemy węży do rąk i nie pijemy niczego zatrutego, co mogłoby nam zaszkodzić. Nie kładziemy na chorych swoich rąk, aby zostali uzdrowieni. Co możemy więc uczynić, by wypełnić prośbę Jezusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!? Możemy przystępować do spowiedzi, aby Jezus wyrzucał z nas złe duchy, przyjmować Jego Ciało i Krew, aby były naszym pokarmem i siłą w walce ze złem, przyjąć namaszczenie chorych, błogosławić swoje dzieci, kreśląc im znak krzyża na czole. Możemy uczyć się obcych języków, aby nie zmarnować talentu, jakim obdarzył nas Bóg. Troszczyć się o potrzebujących przez wielkopostną jałmużnę, post i modlitwę. Zaangażować się w wolontariat. Starajmy się też codziennie czytać i rozważać Ewangelię oraz kilka razy w tygodniu adorować Najświętszy Sakrament.

Panie Jezu, kocham Cię. Dziękuję, że mogę wypełniać Twoją prośbę. Umacniaj mnie, bym niestrudzenie głosił Ewangelię. Amen.

[ZIBI]

26 stycznia 2023

Czwartek

Wspomnienie św. biskupów Tymoteusza i Tytusa


PIERWSZE CZYTANIE (2 Tm 1, 1-8)

Żywa wiara Tymoteusza

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza

Paweł, z woli Boga apostoł Chrystusa Jezusa, posłany dla głoszenia życia obiecanego w Chrystusie Jezusie, do Tymoteusza, swego umiłowanego dziecka. Łaska, miłosierdzie, pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, naszego Pana!
Dziękuję Bogu, któremu służę jak moi przodkowie z czystym sumieniem, gdy nieustannie Cię wspominam w moich modlitwach w nocy i we dnie. Pragnę cię zobaczyć – pomny na twoje łzy – by napełniła mnie radość na wspomnienie bezobłudniej wiary, jaka jest w tobie; ona to zamieszkała najpierw w twej babce, Lois, i w twej matce Eunice, a pewien jestem, że mieszka i w tobie.
Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo charyzmat Boży, który jest w tobie od nałożenia moich rąk. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości oraz trzeźwego myślenia. Nie wstydź się zatem świadectwa Pana naszego ani mnie, Jego więźnia, lecz weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii mocą Bożą!

Oto słowo Boże.


Albo:

PIERWSZE CZYTANIE (Tt 1, 1-5)

Tytus synem Pawła we wspólnej wierze

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa

Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, posłany, aby szerzyć wśród wybranych Bożych wiarę i poznanie prawdy wiodącej do życia wpobożności, wnadziei życia wiecznego, jakie przyobiecał przed wiekami prawdomówny Bóg, a we właściwym czasie objawił swe słowo przez nauczanie powierzone mi z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego – do Tytusa, dziecka mego prawdziwego we wspólnej nam wierze. Łaska i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.
Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów, jak ci zarządziłem.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 96, 1-2. 3. 7-8a i 10)

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Śpiewajcie Panu pieśń nową *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Oddajcie Panu, rodziny narodów, *
oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu. *
przynieście dary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.

Głoście wśród ludów. *
że Pan jest królem.
On świat tak utwierdził, że się nie zachwieje, *
będzie sprawiedliwie sądził ludy.

Refren: Pośród narodów głoście chwałę Pana.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 4, 18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Pan mnie posłał, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Łk 10, 1-9)

Żniwo wielkie, ale robotników mało

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».

Oto słowo Pańskie.



Apostołów i uczniów nie było zbyt wielu. Dwunastu ze ścisłego grona oraz siedemdziesięciu dwóch, o których jest mowa w dzisiejszej Ewangelii. Czy zatem nie byłoby rozsądniejsze, gdyby Jezus posyłał ich pojedynczo? Wydaje się, że dla Jezusa nie tyle ilość, zasięg i skuteczność są istotne, co wspólnota. W życiu ucznia Chrystusa ważne jest, żeby ludzie byli blisko siebie, aby byli dla siebie pomocą, pocieszeniem. Gdyby Jezus posłał ich pojedynczo, zasięg Jego nauczania byłby może większy. Co jednak stałoby się z uczniami? Czy nie ucierpiałyby ich wzajemne relacje? Wspólnota to dar, niejednokrotnie bardzo trudny. Możemy ulec pokusie indywidualizmu, aby działać w pojedynkę, bo tak jest prościej. Znamy swoje mocne i słabe strony, odpowiadamy przed Bogiem za siebie. We wspólnocie musimy nosić brzemiona innych, a to jest trudne. Tego jednak oczekuje od nas sam Jezus: „Jedni drugim noście brzemiona” (Ga 6, 2).

Panie Jezu, Ty wiesz, że drugi człowiek może być ciężarem. Ty jednak pragniesz, abyśmy byli wspólnotą. Naucz mnie przyjmować drugiego człowieka z wyrozumiałą miłością. Amen.

[ZIBI]

27 stycznia 2023

Piątek

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 10, 32-39)

Wiara podtrzymuje wytrwałość

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Przypomnijcie sobie dawniejsze dni, kiedy to po oświeceniu wytrzymaliście wielkie zmaganie, to jest udręki, już to wystawieni publicznie na szyderstwa i prześladowania, już to stawszy się towarzyszami tych, którzy to przeżywali. Albowiem współcierpieliście z uwięzionymi, z radością przyjęliście rabunek waszego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy i trwały.
Nie wyzbywajcie się więc waszej ufności, która znajduje wielką odpłatę. Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście po wypełnieniu woli Bożej dostąpili spełnienia obietnicy «Jeszcze bowiem krótka, bardzo krótka chwila, i przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się. A mój sprawiedliwy dzięki wierze żyć będzie, jeśli się cofnie, nie znajdzie dusza moja w nim upodobania».
My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają duszę.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 37, 3-4. 5-6. 23-24. 39-40)

Refren: Zbawienie prawych pochodzi od Pana.

Miej ufność w Panu i czyń to, co dobre, *
a będziesz mieszkał na ziemi i żył bezpiecznie.
Raduj się w Panu, *
a On spełni pragnienia twego serca.

Refren: Zbawienie prawych pochodzi od Pana.

Powierz Panu swą drogę, *
zaufaj Mu, a On sam będzie działał.
On sprawi, że twa sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, *
a prawość twoja jak blask południa.

Refren: Zbawienie prawych pochodzi od Pana.

Pan umacnia kroki człowieka, *
na drodze, która jest miła dla niego.
A choćby upadł, nie będzie leżał, *
bo jego rękę Pan podtrzyma.

Refren: Zbawienie prawych pochodzi od Pana.

Zbawienie sprawiedliwych pochodzi od Pana, *
On ich ucieczką w czasie utrapienia.
Pan ich wspomaga i wyzwala, †
wybawia od występnych i zachowuje, *
On bowiem jest ich ucieczką.

Refren: Zbawienie prawych pochodzi od Pana.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 11, 25)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 4, 26-34)

Rozwój królestwa Bożego

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus mówił do tłumów: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Oto słowo Pańskie.



Ziarnko gorczycy. Tak małe, a tak wiele możemy się na jego przykładzie nauczyć. Spróbujmy w tej przypowieści dostrzec własne życie. Spójrzmy na ziarnko jak na symbol tego wszystkiego, co w naszym życiu małe, niepozorne, często niezauważalne. A teraz w miejsce gorczycy postawmy miłość. Czy nie jest tak, że nasze życie składa się z małych gestów miłości, pamięci, troski, wierności? Jeden szczery uśmiech, jedno miłe słowo, drobny gest, potrafią sprawić, że dzień nabiera innego koloru. W małżeństwie po hucznym weselu i emocjach związanych ze ślubem przychodzi często szara codzienność, która jedynie dzięki drobnym gestom czułości i troski pozostaje świeża młodzieńczą miłością. Tak jest w każdej dziedzinie życia, również w życiu duchowym. Nieustannie doświadczamy miłości Bożej w rzeczach małych, jak spotkanie z małą białą Hostią. Tak działa Bóg. Chce, abyśmy byli wrażliwi na to, co małe, byśmy doceniali najmniejszy przejaw Jego miłości i abyśmy starali się tę miłość pomnożyć.

Jezu, Ty mnie uczysz dostrzegać i doceniać to, co małe, bo z małego ziarenka dzięki Twej pomocy może wyrosnąć wielkie drzewo przynoszące dobre owoce. Uczyń mnie swym najlepszym uczniem. Amen.

[ZIBI]

28 stycznia 2023

Sobota

PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 11, 1-2. 8-19)

Wiara Abrahama wzorem dla nas

Czytanie z Listu do Hebrajczyków

Bracia: Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.
Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg.
Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarenka piasku na wybrzeżu morza.
W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i witali, uznawszy siebie za obcych i gości na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto.
Dzięki wierze Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: «Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo».
Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, na podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Łk 1, 69-75)

Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.

Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków

Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.

Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
że naszym ojcom okaże miłosierdzie †
i wspomni na swe święte przymierze. *
na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi.

Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.

Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim, *
po wszystkie dni nasze.

Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. J 3, 16)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;
każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mk 4, 35-41)

Jezus ucisza burzę

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?». On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!». Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!». Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?».

Oto słowo Pańskie.



Znamy wiele przypowieści Jezusa. Zapewne mamy swoje ulubione. Musiało ich być o wiele więcej, skoro Mistrz z Nazaretu nauczał cały dzień. Te, które najmocniej zapadły w pamięć uczniom, zostały spisane w Ewangeliach. Święty Jan kończy swoją Ewangelię słowami: „Jezus uczynił jeszcze wiele innych rzeczy, lecz sądzę, że gdyby to wszystko spisano, cały świat nie pomieściłby napisanych ksiąg” (J 21, 25). Zatem i cudów mogło być o wiele więcej. Te, które znamy, jak na przykład uciszenie burzy na jeziorze, przywołane w dzisiejszej Ewangelii, z jakichś względów są najważniejsze. W tym konkretnym przypadku cud na jeziorze ma pobudzić naszą wiarę w to, że z Jezusem nic nam nie grozi. Ale czy wierzymy? A może wiele razy myśleliśmy, że Bóg nie słyszy naszych modlitw. Byliśmy jak przerażeni i spanikowani uczniowie w łodzi. Pytaliśmy: „Nic Cię nie obchodzi, że giniemy?”. A przecież Jezus był, jest i zawsze będzie. Dzisiejsza Ewangelia, zwłaszcza jej zakończenie, ma wzbudzić w nas pytania: Kim On jest dla nas? Czy powierzamy Jezusowi swoje życie, to, co jest najtrudniejsze, z czym nie dajemy sobie rady, co budzi nasz lęk?

Panie Jezu, Ty wiesz, jak czasem trudno jest mi ufać i wierzyć, że jesteś. Pokornie proszę, daj mi poczuć Twoją obecność. Amen.